Do chóru przyjmowani są śpiewacy z początkowych klas szkoły podstawowej, po czym odbywają roczną kandydaturę. Uroczyste przyjęcie do zespołu następuje 22 listopada na liturgiczne wspomnienie św. Cecylii. Wtedy każdy nowy chórzysta składa uroczyste ślubowanie u stopni ołtarza. Chór skupia ok 90 osób w wieku od 7 do 25 lat. To duża rozpiętość wiekowa, psychiczna i emocjonalna. Aby połączyć liczną grupę w jeden dobrze brzmiący zespół, trzeba włożyć sporo wysiłku. Każdy śpiewak ma przynajmniej trzy próby w każdym tygodniu. Zdarza się dość często, zwłaszcza przed ważnymi wyjazdami koncertowymi, że organizowane są codzienne próby.
Zdaniem dr. Karwowskiego praca w licznym zespole jest wyzwaniem muzycznym i osobowościowym. – Trzeba być pilnym w przyswajaniu wiedzy, systematycznym, umieć pracować w zespole i słuchać dyrygenta. Umiejętności zdobyte w scholii przydają się w późniejszym życiu. Sztuka sakralna potrafi natchnąć człowieka, umocnić i dać siłę do pokonywania trudności życiowych. Śpiewacy puszczają zespół najczęściej po maturze, kiedy wybierają się na studia i wyjeżdżają z miasta. Bywa jednak, że nadal kontynuują śpiewanie. Wymagania są jasne dla wszystkich śpiewaków – mówi Piotr Karwowski.
Zdarza się, że muszę usunąć kogoś z zespołu po wcześniejszym upomnieniu. Chórzysta musi być człowiekiem wolnym od nałogów, zdolnym zapanować nad swoim postępowaniem. Dlatego nie wolno mu palić ani pić alkoholu. Na półrocze i koniec roku sprawdzam postępy w nauce. Jeśli ktoś ma złe oceny, musi na jakiś czas opuścić zespół. To są momenty mobilizujące. Uczymy się przecież przez całe życie. Ja nauczyłem się bardzo wiele od moich wspaniałych wychowawców, nauczycieli i kapłanów. Dlatego pragnę dzielić się tym z innymi.
Aby zespół mógł funkcjonować dobrze, w kwietniu 2000 r. powstało w Białej Podlaskiej Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Sakralnej. Głównym jego celem jest wspieranie działalności artystycznej chóru. Aktywność Stowarzyszenia, które jest dziś doświadczoną instytucją, przejawia się też w kultywowaniu i upowszechnianiu chóralnej muzyki sakralnej w ramach liturgii i podczas koncertów.
Co miesiąc organizuje ono niedzielne wieczory z muzyką sakralną. Jest to grono serdecznych przyjaciół chóru, którzy dobrym słowem, obecnością na koncertach, życzliwością, a nawet finansowo wspierają działalność scholii.
W ciągu 23 lat aktywnej działalności wydarzeń natury artystycznej i duchowej było wiele. Śpiewacy i dyrygent wspominają występ w Siedlcach na uroczystej Mszy Świętej podczas wizyty papieskiej Jana Pawła II w 1999 r. Mieli też okazję śpiewać przed Benedyktem XVI w Watykanie i na Jasnej Górze podczas uroczystości jubileuszu 1050-lecia chrztu Polski z udziałem Ojca Świętego Franciszka. Wzruszających momentów zapewniły występy w maleńkich parafiach m.in. na Ukrainie. W tym roku chór z powodzenie śpiewał na koncercie z okazji jubileuszu 200-lecia Diecezji Siedleckiej oraz w Zakopanem podczas jubileuszu Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.
Bialska schola uczestniczy w konkursach krajowych i zagranicznych, festiwalach chóralnych i międzynarodowych kongresach. Dzięki temu odwiedziła wiele miejsc w Europie. Warto wspomnieć, iż ponad dwadzieścia razy wygrywała konkursy ogólnopolskie i międzynarodowe. Znaczące były dla niej konkursy w: Kaliszu, Warszawie, Toruniu, Bydgoszczy, Żorach i Gdańsku, gdzie bialscy śpiewacy wygrali w pięknym stylu, mimo bardzo wysokich wymagań stawianych przez jury. W dobiegającym końca 2019 roku zespół wygrał Międzynarodowy Konkurs Chóralny w Rumii, zdobywając puchar i nagrodę marszałka województwa pomorskiego i nagrodę specjalną za propagowanie muzyki chóralnej. Warto wiedzieć, ze bialska schola ma w dorobku dziesięć płyt, nagrania radiowe i telewizyjne.
W dowód niewątpliwych zasług dla bialskiej kultury Rady Miasta Biała Podlaska uhonorowała w 2013 r. Piotra Karwowskiego tytułem Zasłużonego dla miasta Biała Podlaska. -Nie odbieram tego tytułu osobiście – twierdzi dyrygent. Za wszystko, co dotąd udało mi się osiągnąć, wyrażam pokorną wdzięczność Panu Bogu. Na swej drodze życia spotkałem wielu wspaniałych nauczycieli i wychowawców, którzy pozwolili mi osiągnąć wysoki poziom artystyczny.
Teraz dzielę się nim z moimi wychowankami. Mam przekonanie, ze nadanie mi tego tytułu było dostrzeżeniem pracy, jaką od lat wykonuję dla środowiska. Czuję się z nim mocno związany, angażuję się do licznych przedsięwzięć, kształcę młodzież, bo czuję taką potrzebę. Nigdy nie pracowałem z myślą o nagrodach i zaszczytach. Wierzę mocno, że dzięki łasce bożej, wspaniałej żonie i córkom, które mnie wspierają, pod koniec życia będę mógł powiedzieć, że przez śpiew sakralny można dojść do nieba.
tekst : Istvan Grabowski
zdjęcia: Schola z parafii Chrystusa Miłosiernego
opracowanie: Gwalbert Krzewicki
