Potrzeba zatem już dziś zdecydowanych działań, które pozwolą na unormowanie działań systemu ochrony zdrowia w zakresie ambulatoryjnym (nie wszyscy pacjenci wymagają przecież hospitalizacji) i wykonywanie jego funkcji wobec pozostałych pacjentów z uwzględnieniem reżimów sanitarnych.
Dobrym ubocznym skutkiem tej epidemii jest skokowy wzrost wykorzystania tele-medycyny we wszystkich możliwych obszarach i wypracowywanie procedur zmniejszających napór na placówki stacjonarne. Ale musimy teraz, także pozwolić na powrót do funkcjonowania tej części, gdzie niezbędny jest osobisty kontakt z lekarzem czy też placówką w sposób zapewniający maksymalne bezpieczeństwo.
Konieczne działania
Niezbędne staje się zatem:
– zapewnienie stałego dostępu do środków dezynfekcyjnych oraz środków ochrony osobistej (takich jak maseczki) dla wszystkich podmiotów zdrowotnych w oparciu o stworzone rezerwy państwowych podobnie jak jest to w przypadku innych strategicznych towarów – dostęp do tych środków powinni mieć wszyscy pracownicy systemu opieki zdrowotnej;
– otwarcie placówek zdrowotnych ambulatoryjnych przy zapewnieniu stałej dezynfekcji tj. utrzymywania wysokiego stopnia czystości. Wiąże się to z częstymi czynnościami sprzątająco-dezynfekcyjnymi;
– aktywne promowanie nisko kontaktowych sposobów obsługi pacjentów: zapisy na telefon, separacja osób w poczekalniach, pojedyncza obsługa;
– wprowadzenie procedur aktywnego zarządzania infekcją: poszukiwania osób z objawami poprzez dostęp do testów u lekarzy opieki ambulatoryjnej, wydzielenie placówek ambulatoryjnych do obsługi pacjentów z infekcją (nie wszyscy pacjenci zdiagnozowani wymagają hospitalizacji);
– wprowadzenie i egzekwowanie ścisłych reżimów sanitarnych przy wstępie i poruszaniu się po terenie placówek ochrony zdrowia, zarówno dla personelu jak i dla pacjentów oraz osób odwiedzających co wiąże się z ograniczeniem prawa do odwiedzin osób spoza szpitala;
– należy zapewnić szeroki dostęp do szybkiej diagnostyki: zarówno SARS-CoV-2 jak też innych chorób zakaźnych. Metody są dostępne dla innych drobnoustrojów już obecnie, szybko postępują prace nad aplikacjami diagnozującymi obecność SARS-CoV-2 tak więc to nie nieprzygotowanie techniczne jest problemem. Problemem jest brak dostępności do badań na poziomie opieki otwartej – wprowadzona 18 marca refundacja dotyczy tylko osób hospitalizowanych co jest daleko niewystarczające. Testy powinny być dostępne w opiece otwartej: istniałaby wtedy możliwość szybkiej identyfikacji patogenu i wprowadzenia szybkiego postępowania co wpłynęłoby pozytywnie na walkę nie tylko z nowym patogenem, ale także z dobrze nam znanymi jak np. z grypą.
Powyższe działania winne być podjęte niezwłocznie, są one niezbędne, aby przywrócić działanie nie tylko systemu ochrony zdrowia dla wszystkich potrzebujących, ale też całej gospodarki. Oczywiście: należy zdać sobie sprawę, że będzie to kosztować wiele wysiłku i pieniędzy, ale koszty długotrwałego utrzymywania izolacji będą większe niż nakłady na ochronę zdrowia.
Musimy działać szybko!
materiał: ZPP Podlasie Biała Podlaska
opracowanie: Gwalbert Krzewicki
